ပ်ဥ္မ = ဣပ္မွ ူယ္ ။
ဥသွ်စ္ = ဥိေရစ္ ။
အုန္း = ဥိ ။
ေအာက္မဲညိဳ = ေအာင္မညိစ္ ။
ၾကက္သြန္ျဖဴ = ကသြန္ ။
ကုလားပဲ = ကုလာပါယ္ ။
ကင္ပြန္း = ကမ္ေပါန္ ။
ကန္ခ်ဳပ္ = ကန္ေခ်ာင္ ။
ေက်ာက္ဖရံု = ေကႅည္ဖူရံု ။
က်ိတ္ = ကႅိတ္ ။
ၾကာ = ၾက ။
ဝါး = ၾကာလိုစ္ ။
ၾကက္ရုန္း = ၾကက္ၾကဴန္ ။
ၾကဇု = ၾကအ္ကႅဴ ။
ၾကံ = ၾကမ္ ။
ကြမ္း = ကြမ္ ။
ခေပါင္း = ခေပါင္ ။
ခရမ္း = ခရမ္ ။
ခရား = ခီရွာ ။
ခ်င္း = ေခင္ ။
ငရုတ္ေကာင္း = ျငဳတ္ ။
ငွက္ေပ်ာ = ငွာက္ေပ်ာဝ္ ။
စပါး = စပါ ။
စံကား = စာမ္ကာ ။
စမုန္နက္ = စိမုနက္ ။
စမုန္ၾကီး = စိမုၾကီး ။
ဆိတ္ဖလူး = ဆဖူဟ္ ။
ဆပ္သြား = ဆပ္သြာ ။
မညိွဳးလံုး = ညွိဝ္ပါန္ ။
သလဲ = တေလည္ ။
တည္ = တီ ။
စႏၵကူး = တန္စိကူ ။
ထန္း = ထန္ ။
ထန္းလ်က္ = ထာန္ရ်က္ ။
နွမ္း = နွမ္ ။
ဗန္ ့ေဘြး = ပါန္ပူယ္ ။
ပဲၾကီး = ပါယ္ၾကီ ။
ပဲလြန္း = ပါယ္လြန္း ။
ပုန္းညက္ = ပုန္ညက္ ။
ေပ = ပိယ္ ။
ႏြယ္ခ်ိဳ = ပ်ာေနာယ္ ။
ေျပာင္း = ေပာႅင္ ။
ဖာလာ = ဖလာ ။
ပိတ္ခ်င္း = ဖိတ္ခ်င္ ။
သေဘၤာသီး = ဘိတ္တိကယ္ ။
စပ်စ္ = မထုန္သရာ ။
မန္က်ည္း = မင္ကႅည္ ။
ပိႏၷဲ = မုန္ ။
မုန္ ့ညင္း = မုန္ညင္ ။
မုေယာစပါး = မူယဝ္ ။
မုရိုး = မူရိဝ္ ။
ေရသူၾကီး = ယသကႅည္ ။
ယင္းမာ = ရင္မာ ။
ရဲယို = ရာယ္ရိယ္ ။
လူး = လူ ။
ကံံ ့ေကာ္ = သာနိဝ္ခူယ္ ။
သေျပ = သိျပိယ္ ။
သခြား = သိခြာ ။
သဒြတ္ = သိအ္ေတြာတ္ ။
သဖန္း = သိဖန္ ။
သေဒြး = သိတူယ္ ။
သရက္ = သိရ်က္ ။
သစ္ဆိမ့္ = ေသစ္ဆိ ။
ရွိန္းခို = ဟိန္ကိစ္ ။
တို ့အျပင္ အသံေကာ အေခၚအေဝၚ စကားလံုးပါတူသည္ ့
ၾကိမ္ ။
ဆန္ ။
ဆပ္ ။
ေရွာက္ ။
သန္ေပါင္ ။
သံပုရာ ။
တို ့သည္ ပုဂံေခတ္ ေက်ာက္စာ မ်ားထဲမွ ေတြ ့ရေလ ့ရွိေသာ လူတို ့စားေသာက္နိုင္ ေသာ အပင္အသီးမ်ား စာရင္းကို တတ္နိုင္သမွ် ျပည့္စံုေအာင္ ေဖာ္ျပေပး ထားပါသည္ ။
၁၁ ၊ ၈ ၊ ၂၀၁၃ ။
Photo Copied
