ရဇဂုမ(၂)

ပ်ဴစာေပမ်ားကို က်ေနာ္ဝင္ဖတ္ေသာအခါ ဗံးမ်တိ ံျပိး ဟူေသာအေခၚ ဗံးမတိ ံျပိး ဟူေသာအေခၚတို႔ကို ေအဒီ၅-၆ထိုး သေရေခတၱရာျပတိုက္မွပ်ဴစာ ေမွာ္ဇာဘုရားေထာင္အနီးမွပ်ဴစာမ်ားတြင္ ေတြ႕ရပါသည္။ ယင္းသည္ ဗမာတိုင္းျပည္ ဟူေသာ ေဝါဟာရေလာ။ ဗံးျမတိ ံျပိး ဆိုလွ်င္ သူစိမ္းေျမ ဟုအနက္ထြက္လာႏိုင္ပါသည္။ ဗံး က ျမတ္ေသာဟု အနက္ထြက္ေသာ ပ်ဴေဝါဟာရျဖစ္သည္။ ျဗဟၼေဒသဟု ဗမာမ်ား ပုဒ္ရင္းျပသည္ႏွင့္လည္း အနက္သိပ္မကြာပါ။

ပ်ဴတို႔အတြက္ သူစိမ္းျဖစ္ေသာ ဗမာမ်ား ဝင္လာျပီးေနာက္ ပ်ဴႏွင့္ဗမာ ေရာေႏွာလာကာ ပ်ဴမ်ားေပ်ာက္ကြယ္ပါသည္။ ရဇဂုမ ေခတ္တြင္ ပ်ဴစာသည္ အေတာ္ပင္စာဆန္ကာ အထီးက်န္လ်က္ ရွိေနပံုေပါက္ပါသည္။ ပ်ဴေရွးေဟာင္းစာမ်ားသည္ အသတ္မ်ားကို ျဗဟၼီအကၡရာအေရးမ်ားျဖင့္ စာေၾကာင္းမ်ား၏အလယ္၌ ေနရာယူခဲ့ေသာ္လည္း ရဇဂုမ ေခတ္တြင္ ပ်ဴအကၡရာသဘာဝသည္ သူ႔ထံမွယူၾကေသာ မြန္ျမန္မာဘက္သို႔ပင္လွ်င္ ကူးလူးလာေနပါျပီ။

ရဇဂုမ (၁)

ရဇဂုမ ဘယ္သူလဲေတြးၾကေျပာၾကသည္။ စကုမွာေနသြားေသာ ေဇယ်ေခတၱရာရခိုင္ေတာင္စဥ္ခုနစ္ခရိုင္အပိုင္စားမင္းသားပဲလား။  ျမေစတီေက်ာက္စာအရၾကည့္ေတာ့ ျမန္မာ ပါဠိ မြန္ ပ်ဴ ဘယ္ဘာသာစကားမွာမွ က်န္စစ္မင္းကို သူ႕ ဖခင္ျဖစ္ေၾကာင္းညႊန္းဆိုမႈမ်ိဳးမေတြ႔ရ။ သခင္ဆိုေသာအေခၚအရ ျဂီၾတိဘုဝနာဒိတ်၏ သားျဖစ္ဖို႔နည္းေနသည္။ သူဘယ္သူလဲဟု အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ၾကသည္။ ဘုရင္ေပးထားသမွ် အကုန္ (ဘုရင္ကို အရြဲ႕တိုက္ျပီးမ်ားလား? သူ႔ပိုင္ဆိုင္မႈေတြက သူ႔ကို အႏၲရာယ္ျပဳမည္စိုးလို႔လား?) လွဴပစ္ျပီး သူသည္ သမိုင္းက ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္။